Krzysztof Saturnin Schreyer

Zaraza

Mała cząstka, biochemia, jak fałsz w Internecie

życie milionów zmienia szerząc się po świecie.

Jak trudno wznieść zapory, bo to niewidoczne

i straszne zło jak tropić? Przepowiednie mroczne

już krążą, już lęk sieją. Lecz nie tylko lęki

wyzwala czas zarazy.

– Nie podawać ręki –

mówi słusznie nauka, lecz są inne strony

czasu jakże trudnego. Człowiek poruszony

jak przez wieki, gdy trzeba bliźniemu pomagać

ze swym lękiem ogromnym zaczyna się zmagać

i swe serce otwiera i słucha rozumu

i walczy i pomaga wbrew odruchom tłumu.

Trudne czasy jak zawsze rodzą wprawdzie tchórzy

I zamiecie paniki, która jedność burzy,

ale idą też tacy, skromnie i rozumnie,

o których można mówić: – Człowiek – to brzmi dumnie!

Jest w nich radość istnienia, na przekór strapieniu

i śpiewy na balkonach, gdy w odosobnieniu.

Jest działanie w fartuchach ze słuchawką w ręce,

jest mądrość dyscypliny, choćby i w udręce.

Wreszcie jest wymarzona zgoda wśród skłóconych,

bo wróg jest oczywisty a nie wymyślony.

Wierzący, niewierzący, czarni, żółci biali

oby już tak na zawsze rodziną zostali.

15 marzec 2020